Ahlaksız teklif; Çaykur devre dışı bırakılıyor! Çay bütünüyle özel sektörün insafına terk ediliyor AKP tarafından hazırlanan ve TBMM Başkanlığına sunulan Çay Kanunu Teklifi, ÇAYKUR’un tamamen devre dışı bırakılmasını öngörmektedir. Oysa..
Ahlaksız teklif;
Çaykur devre dışı bırakılıyor!
Çay bütünüyle özel sektörün insafına terk ediliyor
AKP tarafından hazırlanan ve TBMM Başkanlığına sunulan Çay Kanunu Teklifi, ÇAYKUR’un tamamen devre dışı bırakılmasını öngörmektedir. Oysa ÇAYKUR, sıradan bir KİT değildir. Doğu Karadeniz Bölgesi insanını toprağında tutan, büyük şehirlerin varoşlarında sürünmesini önleyen bir sosyal devlet aracıdır aynı zamanda. Bu teklifin yasalaşarak yürürlüğe girmesi demek, çayın ve dolayısıyla Doğu Karadeniz’de geçimi çaya bağlı olan 1,5 milyon insanın kaderinin özel sektörün 7-8 firmasına bağlanması, bu şekilde bölge nüfusunun yarı yarıya azalması, hızla batıya akması demektir.
Söz konusu teklifte, Cumhuriyetle birlikte sosyal devletin vücut bulmuş hali olarak ortaya çıkan çay tarımını bugüne taşıyan ÇAYKUR’dan hiç söz edilmemekte, Türkiye’ye dünyanın 100 yıl gerisinden gelen Sri Lanka modeli reva görülmektedir. Sri Lanka modeli, bir sömürü ve kölelik modelidir; toprak da üzerinde boğaz tokluğuna çalışan insanlar da uluslararası şirketlerin malıdır.
Teklifin özü; yaş çay maliyetlerini azaltmak
Teklifin gerekçesinde uluslararası çay ticaretinde daha fazla yer almaktan söz edilmektedir. Çayımızın ihraç edilememesinin nedeni olarak da maliyetlerin yüksekliği gösterilmektedir. Kanunun ruhu işte budur; “Kuru çay üretimindeki maliyetleri düşürmek.” Nedir kuru çayın maliyeti? Kuru çay üretiminde maliyetin % 85’i yaş çaydır. Yani amaç, bu cümlede saklıdır; yaş çay fiyatı aşağıya çekilecektir. Diğer o bütün süslü laflar bizi ‘cambaza baktırmak’ içindir. Tarımsal girdi maliyetlerinin % 200 arttığı bu ortamda yaş çay fiyatını aşağıya çekmek, 1,5 milyon insanı Doğu Karadeniz Bölgesinde doğduğu topraklarda tutan sosyal devletin yok edilmesidir.
Ulusal Çay Konseyi’nin kararları bağlayıcı değildir
Söz konusu Teklifte yaş çay fiyatını belirleme yetkisi Ulusal Çay Konseyi’ne verilmektedir. Ne var ki, belirlenecek olan fiyat ancak tavsiye edilen fiyat olacaktır. Konsey; Yönetmelikle kurulmuştur, yapısı, görevleri ve faaliyet alanları itibarıyla emredici, zorlayıcı, düzenleyici yahut denetleyici bir fonksiyonu olmadığı gibi yaptırım gücü de bulunmamaktadır. Aldığı kararların hiçbir bağlayıcılığı yoktur.
Tütün üretimini bitiren “sözleşmeli üretim modeli” Çay’a getiriliyor!
Teklifte sözleşmeli üretim modeli öngörülmektedir. Sözleşmeli üretim denilen model, özel hukuk sözleşmesidir. Sözleşmeli üretim modelinde Ulusal Çay Konseyi’nin yaş çay fiyatı açıklaması anlamsızdır. Kanun metninde UÇK’nın yaş çay fiyatını belirleyememesi halinde fiyatın bir önceki yılın fiyatına yeniden değerleme oranı ilave edilerek belirleneceği ifade edilmektedir. Bu teklifi hazırlayanlar bu madde ile çay müstahsili ile alay etmektedirler. Hiçbir görevi olmayan, bugüne kadar hiçbir iş yapmamış olan Konsey fiyat belirlemeye zaman bulamayacak, öyle mi?
Yaş çay fiyatı tamamen serbest bırakılıyor
Bugüne kadar yaş çayın % 50-60’ını alan ÇAYKUR için de alım fiyatı ortadan kaldırılmaktadır. Dolayısıyla, Kanun, yaş çay fiyatını tamamen serbest bırakmaktadır. Ayrıca yaş çay bedellerinin ödenmesi 6 aya çıkarılmaktadır. Bu enflasyonist ortamda yaş çay bedellerinin 6 ay sonra ödenmesi, üreticinin hakkının yasal olarak gasp edilmesidir. Yani, üreticinin şikâyet ettiği ne varsa, bu yanlış uygulamalar yasal güvence altına alınmaktadır. Sadece bu madde bile bu kanun teklifinin çay müstahsilini değil büyük şirketleri korumak için hazırlandığını ortaya koymaktadır.
Kota ve kontenjan sorununun çözümü nerede?
Teklifte, üreticilerin temel problemi olan kota ve kontenjan sorununa çözüm yoktur. Çünkü, Teklif üretici adına hazırlanmamış, özel sektörde 3 yıldır ÇAYKUR’dan maliyetin altında fiyata dökme çay alan 7-8 firma adına hazırlanmıştır. Teklifte çay toplayan, fabrikalarda onu işleyen işçiler yoktur, tüketici yoktur, sadece bu özel firmaların menfaatleri vardır.
Ülkemizde kuru çay üretimi 240-250 bin ton civarında olup tüketim 300 bin tonu aşmaktadır. Bu talebi karşılamak için daha fazla yeni çaylık alanlar tesis edilmesi gerekirken, çaylık alanlar bu teklifle birlikte sınırlandırılmak, çay üretimi azaltılmak istenmektedir. Mevcut şartlarda çay ithalatını zorlaştırmak için % 145 gümrük vergisi uygulaması yer alsa da; Cumhurbaşkanlığı Kararı ile bu gümrük vergisi zaman zaman kimi firmaların talebi doğrultusunda sıfırlanmakta, fiilen gümrüksüz çay girişinin önü açılmaktadır. Türkiye’yi ithal çaya boğmak isteyen maalesef bölge insanı da olan birkaç özel sektör temsilcisinin arzusu yerine getirilmekte, çay ithalatı yasaya konularak neredeyse mecburiyet haline getirilmektedir.
Teklifte doğru ve olumlu olan tek bir madde vardır; çay bahçelerinin yenilenmesinin teşvik edilmesi. Bunun dışında dikkate alınıp uygulanabilecek hiçbir iyi ve güzel tarafı yoktur. Teklif, çay üreticilerine ait çay bahçelerinin mülkiyetinin el değiştirip sermaye gruplarının kontrolüne verilmesi sonucunu doğuracaktır. Rizeli, Trabzonlu, Artvinli, Giresunlu çay üreticisi bölge insanı; “hemşehrimiz” deyip bağrına bastığı Cumhurbaşkanı eliyle karın tokluğuna çay toplamaya, kölelik şartlarında yaşamaya zorlanmaktadır.
Çayın bileşenlerine sorulmadı
Bu Çay Kanunu Teklifinin hazırlama yöntemi yanlıştır. Bu Teklif, çayın bileşenlerine
sorulmadan hazırlanmıştır. Çay üreticisi, işçisi, tüketicisi göz ardı edilmiştir. Sözüm ona Üniversiteye hazırlatılan bu kanun teklifi, 2010’da AKP Milletvekili Ali Bayramoğlu tarafından hazırlanan ve kamuoyunun şiddetli tepkisi sonrası geri çekilmek zorunda kalınan Taslak’tan çok daha geride, çayı ve ÇAYKUR’u tamamen özelleştiren, ÇAYKUR’un yerini 7-8 tane firmaya bırakan insafsız, vicdansız, köleliği dayatan bir Tekliftir, asla kabul edilemez.
ÇAYKUR olmazsa çay olmaz, çay olmazsa bölge insanı bölgede kalamaz
Bu kanun teklifi yasalaşamaz, çay müstahsili buna izin vermez. Bu çaycıya ihanet teklifini hazırlayanlar da Rize sokaklarında gezemez! Çay müstahsiline çaylıklarını büyük şirketlere sat, sen de orada karın tokluğuna çalışan köle ol demek ahlaksız bir tekliftir; bu teklif Karadeniz insanına hakarettir.
Yanlışları doğruların yerine getirmenin hem bedeli hem de vebali vardır.Çayın üretimden itibaren,üretici için geçim kaynağı(doğru fiyatlama) ve çayın kalitesini artıracak düzenlenmeye fayda sağlayacak kanuna ihtiyacı vardır.Özel sektörün insiyatifine terki öngören
düzenlemeler,bölge insanı ve çay üretimine dolayısıyla
ülke ekonomisine zarar vereceği görülmelidir.Ülkemizde üretilen çayın ülkemiz tüketimi için yeterli olmadığı da görülerek,ihraç kelimesi altında savunma ve düşünce oluşturarak bölge insanına parmak sallama anlamı taşıyan düzenlemeler mutlaka karşılığını göreceği de bilinmelidir.Çay